Հայաստանը մակրոտնտեսական ցուցանիշների բարելավման է հասել ԵՏՄ շրջանակում սերտ համագործակցության շնորհիվ. Մանասերյան
Ժամանակակից պայմաններում հետխորհրդային երկրների տնտեսական դիվանագիտությունը պետք է ուղղված լինի տարածաշրջանում ոչ միայն քաղաքական, այլեւ տնտեսական անվտանգության ապահովմանը, մասնավորապես՝ ուշադրություն դարձնելով էներգիայի, սննդի, բնապահպանական եւ այլ ձեւերի ապահովման ընդհանուր սպառնալիքներին եւ հնարավորություններին։ Այս մասին «Նոր պայմաններում ԵՏՄ-ի զարգացման հեռանկարները եւ երրորդ երկրների հետ համագործակցության հնարավորությունները՝ իրենց փոխակերպվող արտաքին տնտեսական ռազմավարությունների համատեքստում» խորագրով կլոր սեղանի ժամանակ իր ելույթում ասել է «Այլընտրանք» հետազոտական կենտրոնի ղեկավար, Եվրասիական փորձագիտական ակումբի անդամ Թաթուլ Մանասերյանը։
«Տարածաշրջանի աշխարհաքաղաքական դիրքն ավելի լավ կօգտագործվի, մասնավորապես՝ ամրապնդելու հետխորհրդային երկրների ռազմավարական դիրքերը,ինչպես նաեւ արտաքին քաղաքական դիվիդենտներ ստանալու համար»,-ասել է նա։
Նրա խոսքով՝ միասնական տնտեսական տարածքի եւ ընդհանուր, ավելի տարողունակ շուկայի ձեւավորումը ԵՏՄ-ն ավելի գրավիչ կդարձնի ոչ միայն օտարերկրյա ներդրումների, այլեւ Արեւելյան Եվրոպայի գործընկերության եւ միջազգային տնտեսական ինտեգրման այլ ձեւաչափերի համար։ Այնուամենայնիվ, վերը նշվածը պահանջում է բոլոր այս երկրների, նրանց ռազմավարական գործընկերների, միջազգային կազմակերպությունների արտաքին քաղաքական ուժեղ կամքը, տարածաշրջանի տնտեսական եւ քաղաքական միտումների առանձնահատկությունների, ինչպես նաեւ անվտանգության բարձրակարգ ճարտարապետների ամբողջական դիտարկումը։
«ԵՏՄ-ին Հայաստանի անդամակցության փորձը ցույց է տալիս, որ երկրի տնտեսական զարգացման նպատակներն ու խնդիրները համահունչ են տարածաշրջանային ինտեգրման նպատակներին ու խնդիրներին եւ համընկնում են գործընկեր երկրների շահերին։ Մեր կարծիքով՝ Հայաստանը մակրոտնտեսական ցուցանիշների բարելավման է հասել հենց ԵՏՄ շրջանակներում սերտ համագործակցության շնորհիվ»,-ընդգծել է Մանասերյանը։
Նա նաեւ նշել է, որ ըստ փորձագիտական հանրության՝ մեծ եվրասիական գործընկերությունը պետք է լինի երկխոսությունների ցանց Եվրասիայի առանցքային խաղացողների միջեւ։ Կա հետխորհրդային երկրների ռազմավարությունների եւ քաղաքականության համակարգման, հայեցակարգային դրույթների մշակման, մոտեցումների, արդյունավետ գործիքների ընտրության եւ փորձի փոխանակման անհրաժեշտություն, նշել է նա։
Թողնել պատասխան